Afkomstig uit de streek van Doornik ben ik opgegroeid in een landelijke omgeving in een familie waar de taal van Voltaire en die van Vondel naast elkaar gehanteerd werden. Deze bodem bood mij de gelegenheid om een gevoel van vriendschap, solidariteit en rechtvaardigheid te koesteren. Door aan de UCL(ouvain) rechten te gaan studeren, heb ik een droom waargemaakt. Na het behalen van dat diploma heb ik de lerarenopleiding secundair onderwijs gevolgd. Tegelijkertijd behaalde ik de titel van beëdigd vertaler en tolk in de Nederlandse taal. Toen besloot ik onderzoek en onderwijs aan de universiteit te combineren, waar ik als assistente werkte en mijn doctoraat voltooide. Hoewel ik me bewust was van de complexiteit van de vele taken die met deze status gepaard gaan, was ik ervan overtuigd dat met name de universiteit het vermogen heeft om mensen de gelegenheid te geven om zichzelf te ontwikkelen, door liefde voor kennis te koesteren en vertrouwen te stellen in het uniek zijn van mensen.

In deze context zet ik me in voor de concrete vragen die aan bod komen in het (bio)medisch recht, het personen- en familierecht, de burgerlijke aansprakelijkheid, het strafrecht en de ethiek. Deze onderwerpen hebben allemaal betrekking op vele kritische en essentiële facetten van de mens. 

Mijn wetenschappelijk onderzoek spitst zich o.a. toe op het begin van het leven (medisch geassisteerde voortplanting, draagmoederschap), de rechten van de patiënt, de bescherming van de kwetsbare persoon, het onderzoek (op in vitro embryo’s en op de mens), orgaanuitname en -transplantatie, het gebruik van menselijk lichaamsmateriaal, het levenseinde (palliatieve zorg, euthanasie), het gebruik van nieuwe technologieën (telegeneeskunde, gevolgen van kunstmatige intelligentie), privacy (elektronisch dossier, verwerking van persoonsgegevens), kwaliteit van de gezondheidszorg, strafrechtelijke en burgerlijke aansprakelijkheid, schadevergoeding als gevolg van gezondheidszorg, bemiddeling in de gezondheidszorg…

Door de vooruitgang van de biologie en de biotechnologie is de geneeskunde ingrijpend veranderd. Vandaag de dag wordt ze opgevat als een echte biogeneeskunde die meer dan ooit aanwezig is in het leven van individu’s en van de samenleving. Dit roept niet alleen ethische en deontologische vragen op, maar heeft ook betrekking op de fundamentele rechten van de mens. 

Aangezien ik me met deze verschillende aspecten wilde bezighouden, heb ik in 2005 aan de UCLouvain het ‘Centre de droit médical et biomédical’ opgericht. Dit werd mogelijk gemaakt door een wetenschappelijk fonds (MIS-mandaat) van het F.R.S.-FNRS. Het centrum bestaat uit een team van gemotiveerde onderzoekers.

De kritische reflectie die ik heb ontwikkeld, staat eveneens centraal in mijn huidige functie als decaan van de Faculté de droit et de criminologie, net zoals dat ook het geval was toen ik voorzitter was van het Institut pour la recherche interdisciplinaire en sciences juridiques. Die reflectie staat ook hoog in het vaandel in mijn andere mandaten aan de UCLouvain, binnen het Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek, UNICEF België of in het kader van externe wetenschappelijke raden.